දරු නැලවිලි සහ නැලවිලි

අප්පචිගේ මුව තුල නිරතුරුව රැව්දෙන ගීතයකි මේ.සුජාත අත්තනායකයන් විසින්  ගායනා කරන මෙම ගීතය අද  බ්ලොග් සටහනෙහි තේමාවයි. මෙම ගීතය මෑත කාලයකදී රට සහ ජාතිය බේදයක් නොමැති බව සනිටුවන් කෙරමින් වියට්නාම් ජාතික ශිල්පිනියක් විසින් ගායනා කෙරන්නට විය.අටපට්ටමෙහි  වරක පෙන්වූ විට මාද එය ඉතාමත් ආශාවෙන් නැරඹුවෙමි .භාෂාව නුහුරු උනත් ඇගේ මුහුණේ හන්ගීම් ප්‍රකාශන ඉතාමත් ප්‍රසනනීය ය .මෙය නරඹන්න 

පසු කලක බෑන්ඩ් සංගීත කණ්ඩායම් විසින් 100% සිංහල ජාතිකයෙකු විසින් ගායන කරන එයක් අහම්බෙන්  නෙත ගැටුණි.මෙය දුටු මට මහත් ලැජ්ජාවක් ඇති විය ඒ උපතින් සිංහල නොවීම සහ වීම අතර වෙනස ය .මිනිසත් කමට ජාති ආගම බෙදයක් නොමැති බව මානව මෙමගින් පිළිඹිඹු වෙයි,මෙමගින් පෙන්වීමට උත්සහ කරන්නේ ගීතයක් ගායන කල යුත්තේ  වචන මිමිනිමක් නොව හදවතින් ගැයීමක් බවය.